Η φωτογραφία μου
Σε μια πόλη όπου, η έννοια της πολιτικής σχετίζεται άμεσα με "βόλεμα στο δημόσιο", η πολιτική σκέψη αρχίζει και τελειώνει με "ποιός απ τους δυο έφαγε τα περισσότερα", η πολιτική πράξη ταυτίζεται με παραλληρητικές ιδέες εθνικού μεγαλείου, μια πρωτοβουλία πολιτών αρθρώνει τον αντι-λογο της στη συλλογική αποχαύνωση. Πήραμε λοιπόν την απόφαση, ένα ετερογενές σύνολο από ανθρώπους διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων και ηλικίας, αλλά με κοινές ανησυχίες και ενδιαφέρον για έκφραση και δράση, να παρέμβουμε στην μονότονη καθημερινότητα της πόλης και να της δώσουμε χρώμα: Αλληλεγγύης κι αυτοοργάνωσης γιατί δε πιστεύουμε σε σωτήρες και εκπροσώπους αλλά στην κοινή συμετοχή όλων, Αντιφασιστικό γιατί η κοινωνική αδικία και η φτώχεια ωθούν όλο και περισσότερο κόσμο σε απάνθρωπες ιδέες μίσους, Αντιμιλιταριστικό γιατί ο μιλιταρισμός είναι το σύμβολο του θανατου και της εξουσίας, Αντιρατσιστικό & Αντισεξιστικό γιατί είναι και τα 2 όψεις του ίδιου φασιστικού νομίσματος, Αντικαπιταλιστικό γιατί ο καπιταλισμός ευθύνεται για την οικονομική, περιβαντολογική και κοινωνική καταστροφή όλου του κόσμου.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ - ΔΙΑΤΑΞΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ


Το κατασκεύασμα που αποκαλείται σύγχρονος άνθρωπος καλείται να συντηρήσει ένα πολιτικό σύστημα που τρέφεται από τις ίδιες του τις σάρκες. Οι μηχανισμοί της κάθε εξουσίας τα χουν καταφέρει ώστε να ανταποκρίνεται πειθήνια σ αυτό το κάλεσμα.
Η τυφλή πίστη στους θεσμούς, με τη βοήθεια της κρατικής προπαγάνδας μέσω των ΜΜΕ, μετέτρεψαν μια ολόκληρη κοινωνία σε ένα απέραντο μαντρί από εξημερωμένα πρόβατα που προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους ρίχνωντας το φταίξιμο ο ένας στον άλλο.
Κατά καιρούς κάποιοι υποψιάζονται ότι κάτι πάει στραβά, αλλά κανείς δε τολμάει να αμφισβητήσει το ίδιο το μαντρί και να κοιτάξει πέρα απ'το φράχτη.
Αποτέλεσμα αυτού του στρουθοκαμηλισμού είναι να αυξάνεται η βία, τόσο κάθετα, προς συμμόρφωση των υποταγμένων από τους εκάστοτε αφέντες, αλλά και οριζόντια στις περί δικαίου αναζητήσεις των εξουσιαζόμενων. Έτσι οι τοποθετήσεις υπέρ ή κατά της βίας αυτοακυρώνονται, αφού και οι δύο αυτές μορφές της, συνεισφέρουν στη διατήρηση του ίδιου του συστήματος.
Απορρίπτουμε τη βία των αφεντικών.
Απορρίπτουμε τη βία των διαιρεμένων και βασιλευομένων.
Χαιρετίζουμε τη βία που έρχεται για να διαταράξει τις δομές του συστήματος με σκοπό τη διάλυσή του, τη βία που γκρεμίζει φράχτες και συντρίβει αφέντες.
Τις τελευταίες μέρες φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα ποιοι βρίσκονται στις δυο πλευρές των χαρακωμάτων. Από τη μία είναι όλοι όσοι αγκυλώνονται στο παρελθόν, το κράτος, τα σκυλιά του κι όσοι υπάκουα σκύβουν το κεφάλι και κοιτάν να "την βγάλουν", κι από την άλλη όσοι έρχονται σε ολική ρήξη με το παρελθόν και αναζητούν νέες προοπτικές, μέσα απ'την σύγκρουση με το κράτος, την κοινωνία που το στηρίζει, και τους θεσμούς τους (τυπικούς και άτυπους), μέσα απ'την άρνηση "αυτονόητων" και "αναμφισβήτητων" αξιών, μέσα απ'την ανυποταξία τους.
Συμπαραστεκόμαστε σε όσους διαδηλώνουν την αντίθεσή τους στη μονοπωλιακή κρατική βία και στους συντρόφους που διώκονται φρονηματικά, όσο και στους συντρόφους που οπλίζονται, φυγοδικούν, φυλακίζονται, συγκρούονται ποικιλόμορφα με τους εξουσιαστές, απαλλοτριώνουν τράπεζες, ρισκάρουν τη ζωή τους, όσους και όσες δε χάσαν επαφή με τα άγρια κομμάτια τους παρά τη μαζική εξημέρωση.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΑΚΤΙΕΤΑΙ, δεν παραχωρείται. Διαφορετικά δε μιλάμε για ελευθερία.