Η φωτογραφία μου
Σε μια πόλη όπου, η έννοια της πολιτικής σχετίζεται άμεσα με "βόλεμα στο δημόσιο", η πολιτική σκέψη αρχίζει και τελειώνει με "ποιός απ τους δυο έφαγε τα περισσότερα", η πολιτική πράξη ταυτίζεται με παραλληρητικές ιδέες εθνικού μεγαλείου, μια πρωτοβουλία πολιτών αρθρώνει τον αντι-λογο της στη συλλογική αποχαύνωση. Πήραμε λοιπόν την απόφαση, ένα ετερογενές σύνολο από ανθρώπους διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων και ηλικίας, αλλά με κοινές ανησυχίες και ενδιαφέρον για έκφραση και δράση, να παρέμβουμε στην μονότονη καθημερινότητα της πόλης και να της δώσουμε χρώμα: Αλληλεγγύης κι αυτοοργάνωσης γιατί δε πιστεύουμε σε σωτήρες και εκπροσώπους αλλά στην κοινή συμετοχή όλων, Αντιφασιστικό γιατί η κοινωνική αδικία και η φτώχεια ωθούν όλο και περισσότερο κόσμο σε απάνθρωπες ιδέες μίσους, Αντιμιλιταριστικό γιατί ο μιλιταρισμός είναι το σύμβολο του θανατου και της εξουσίας, Αντιρατσιστικό & Αντισεξιστικό γιατί είναι και τα 2 όψεις του ίδιου φασιστικού νομίσματος, Αντικαπιταλιστικό γιατί ο καπιταλισμός ευθύνεται για την οικονομική, περιβαντολογική και κοινωνική καταστροφή όλου του κόσμου.

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Και αν ήταν αυτό το τελευταίο που θα έγραφα ποίημα, ανυπότακτο και θλιμμένο, φθαρμένο μα ακέραιο, μια λέξη μόνο θα έγραφα... "σύντροφε"
10/03/2010 


 

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ...


Ρεσάλτο, Radio-Revolt, Ναδίρ, Στέκι στα Δυτικά, Μαραγκοπούλειο, Σφεντόνα, ΠΙΚΠΑ...
Γιατί χτυπάνε τις καταλήψεις;
Γιατί οι δομές των καταλήψεων - αντιεραρχικές και αυτοδιαχειριζόμενες καθώς είναι, αποτελούν εστίες αντίστασης, απέναντι σε μια κουλτούρα και μια κοινωνία που πάσχει από το σύνδρομο της ανευθυνότητας και του ραγιαδισμού, θυσιασμένη στο βωμό της εμπορευματοποίησης.

Οι καταλήψεις αυτές, δημιουργήθηκαν από ομάδες ανθρώπων που πήραν την απόφαση να χρησιμοποιήσουν άδεια κι άχρηστα κτίρια που είχαν εγκαταλειφθεί για χρόνια και δεν εξυπηρετούσαν τίποτα, στεγάζοντας εκεί τις ανάγκες αλλά και τις επιθυμίες τους από κοινού, διαλέγοντας να ζήσουν μια ζωή διαφορετική, βασισμένη στην αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα, χτίζοντας πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις, διαλέγοντας τη δική τους κοινωνικοπολιτική δράση κι όχι αυτή που τους επιβάλεται. 
Συγκροτούν ομάδες δραστηριοτήτων, οργανώνουν εκδηλώσεις κι όλα αυτά χωρίς το νταβατζηλίκι κανενός. Κι ο μεγάλος νταβατζής, το κράτος, νιώθει την απειλή.
Έτσι στις 16/2 το κράτος έστειλε τα σκυλιά του να εκκενώσουν την κατάληψη ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο Κρήτης, προχωρόντας ταυτόχρονα σε συλλήψεις ατόμων που σχετίζονταν με την κατάληψη, φορτώνοντας ανόητα πλημμελήματα σε ένα από αυτά.
Λίγο αργότερα, ο κόσμος καλεί σε πορεία και συλλαμβάνονται άλλα τέσσερα άτομα, δυο απ' τα οποία φορτώνουν με εξωπραγματικές κατασκευασμένες κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και τα άλλα δυο με πλημμελήματα.

Μετά την ποινικοποίηση φιλικών σχέσεων και συνωνυμίας, η ποινικοποίηση ενός ολόκληρου τρόπου ζωής κι ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου είναι πλέον ολοφάνερη.